Een reis om nooit te vergeten
Door: Dion Glastra
Blijf op de hoogte en volg Dion
24 Maart 2014 | Georgië, Tbilisi
Reisverslag Buitenlande Excursie 2014: Georgië en Armenië
Zaterdag 15 maart 2014, de dag waar menig BEC-ganger al maanden naar uitkeek: het begin van een prachtige reis naar Georgië en Armenië. Een reis die meer dan 20 uur zou duren, maar ons wel helemaal naar de Kaukasus bracht! Om 07:15 stonden 47 dolenthousiaste Ibn’ers klaar op station Groningen, waarna en gingen we met de trein naar Schiphol. Twee niet minder enthousiaste Ibn’ers sloten daar bij de groep aan. Even voor twee vertrok ons vliegtuig naar Istanbul, waar we over moesten stappen. Om kwart over elf konden we doorvliegen naar de Georgische hoofdstad Tbilisi, waar we door het tijdsverschil aankwamen om ongeveer half vier in de nacht. Een hoop slaperige gezichten, een verloren bagagestuk en 45 minuten transfer-tijd verder kwamen we dan eindelijk in ons hostel aan. Ondanks dat het inmiddels vijf uur ’s nachts was, waagden enkelen van ons zich toch nog aan het Georgische bier!
Ondanks dat wij BEC-gangers natuurlijk niet kapot te krijgen zijn, besloot de commissie toch maar dat het programma op zondag om 13:00 begon. Het eigenlijke excursieprogramma begon goed, met een gevarieerde stadswandeling door de Georgische hoofdstad. We bezochten verscheidene gebedshuizen, een fort uit de 5e eeuw na Christus en daarbij werd ook vooral verteld over het ontstaan van de stad Tbilisi, de ligging en de uitbreidingen die de stad heeft doorgemaakt door de eeuwen heen (we zijn immers geografen). Al met al een goed begin van de BEC; het weer was goed en de stad Tbilisi wist velen van ons positief te verrassen. Na de stadswandeling die tot het begin van de avond duurde, besloten de meeste Kaukasusreizigers van de gelegenheid gebruik te maken door de Georgische horeca met wat extra omzet te verblijden. Diezelfde avond brak het feest echter pas echt los in het hostel, met het geweldige dakterras met uitzicht op deze nu al geweldige stad. Tbilisi, we love you!
Op maandag 17 maart zouden we ’s avonds alweer doorreizen naar Jerevan in Armenië. Eerst bezochten we echter nog enkele andere overblijfselen uit Tbilisi’s rijke geschiedenis. Spectaculair was de wandeling door een echte volksbuurt tegen de helling op naar het Mtatsminda Pantheon, een begraafplaats waar veel personen liggen begraven die van belang zijn geweest voor Georgië. Hier ligt onder meer de moeder van Jozef Stalin begraven. Bovenop de berg, nog boven het Pantheon, ligt Mtatsminda Park. Dit is een attractiepark uit de Sovjet-periode, vanwaar je naast mooie uitzichten op stad en omgeving, voor leuke prijzen in een vrijwel leeg attractiepark allerlei enigszins onveilige maar daardoor niet minder leuke attracties uit te proberen. De meesten van ons vervolgden daarna hun weg naar kerken, badhuizen en pleinen (en nog later restaurants en bars) in de Oude Stad. Om 21:45 moest iedereen klaarstaan voor het hostel, voor de bus naar Jerevan. Jerevan zou zo’n 5 uur rijden zijn, maar door oponthoud aan de grens duurde het allemaal iets langer. Voor de tweede keer deze week lagen we na vijven pas op bed.
Vanwege de latere aankomst in Jerevan, besloot de commissie op dinsdag het programma om te gooien. In plaats van een stadswandeling gingen we om 13:00 ’s middags eerst maar naar het 3000 jaar oude Erebuni-fort. Met de metro reisde de groep eerst naar het centraal station van Jerevan (dat overigens een onvervalst voorbeeld van Sovjet-architectuur is). Daaropvolgend vervolgden we onze weg naar het fort te voet door de uiterst sfeervolle (not) buitenwijken van Jerevan. Eenmaal aangekomen bij het fort Erebuni werd de groep opgesplitst in twee groepen en kregen we vervolgens een rondleiding door het museum en het fort. Na de rondleiding verzamelde de groep voor de stadswandeling om 20:00 voor de Heilige Gregorius-de-Verlichterkathedraal in het centrum. Vervolgens liepen we via verscheidene bezienswaardigheden naar het Cascade-complex, dat gebouwd is ter ere van de 50-jarige verjaardag van Armenië als Sovjet-republiek. Dit beklommen we om van een indrukwekkend uitzicht over nachtelijk Jerevan te kunnen genieten. Hierna waren de deelnemers vrij om ook wat van het Armeense nachtleven te proeven, wat een enorm succes was. De onder BEC2014-gangers inmiddels legendarisch geworden Station Pub werd voor een nacht het domein van een supergezellige groep Groningse studenten, die de Armeniërs kennis lieten maken met het fenomeen Hollandse meezingers en al het bier opkochten tot er geen druppel van het vloeibare goud meer over was!
Op woensdag 19 maart stonden er twee activiteiten op het programma. ’s Ochtends, nog voor iedereen goed en wel was uitgebrakt, gingen we per georganiseerde bustour naar het religieuze hart van Armenië. Echmiadzin, dat op 20 kilometer van Jerevan ligt, is de plaats waar de eerste kathedraal ter wereld werd gebouwd in 301 na Christus. Naast deze kathedraal hebben we nog twee zeer oude en mooie kerken bezocht, waar onze gids veel interessante achtergrondinformatie over wist te vertellen. Op de terugweg naar Jerevan stopten we ook nog bij de restanten van de Zvartnots-kathedraal, vanaf waar we voor het eerst een indrukwekkend uitzicht op de in Turkije gelegen berg Ararat hadden. De bus zette ons af bij Tsitsernakaberd, het monument ter nagedachtenis aan de Armeense genocide. Helaas ging de rondleiding die we geregeld dachten te hebben niet door, omdat de afgevaardigde van het museum niet kwam opdagen. We hebben zelf een korte rondleiding door het publiek toegankelijke deel gegeven. Verder had de groep die middag de gelegenheid om zelf wat van Jerevan’s historische plekken te ontdekken (of van het prachtige weer te genieten op terrasjes, natuurlijk). ’s Avonds verzamelden we weer op het Plein van de Republiek om gezamenlijk te gaan eten, en later opnieuw te gaan stappen.
De volgende dag, donderdag 20 maart, was er weer een begeleide bustour gepland. Dit keer bezochten we het Geghard-klooster en de Garni-tempel. Omdat het weer meezat en er voldoende tijd was, kregen we ook nog de mogelijkheid om te stoppen bij een plaats van waaraf je de prachtige berg Ararat kunt zien liggen. Die kans lieten we niet liggen en de foto’s liegen er ook niet om. Door een alsmaar nauwer wordende kloof reden we vervolgens verder naar het klooster, dat afgelegen aan het einde van de kloof ligt. Het klooster is al zeer oud en is voor een groot deel in de rotsen uitgehouwen. We reden terug door de kloof naar het dorp Garni, waar een tempel uit de Romeinse periode te vinden is. ’s Middags reden we terug naar Jerevan en hadden de deelnemers twee uur vrije tijd. Om 16:00 verzamelden we weer op het Plein van de Republiek om met z’n allen een lezing te gaan volgen van de Universiteit van Architectuur en Bouwkunde over de planologische geschiedenis van Jerevan. De lezing werd gegeven door een zeer goed Engels sprekende professor van de universiteit. ’s Avonds werd er weer volop geproefd van het geweldige Armeense uitgaansleven.
Vrijdag 21 maart stond in het teken van de terugreis naar Tbilisi. Om 11 uur ’s ochtends stond de bus klaar en begon de zeven uur durende terugreis. De terugreis duurde langer, omdat er nog een stop was ingepland bij het Haghpat-klooster. Door overdag te reizen, was ook het prachtige landschap van Armenië nu goed te bewonderen. Over hoge bergpassen en over eindeloze steppen vervolgden we onze weg naar de Debed-kloof. Bj dit prachtige klooster uit de 11e eeuw konden we drie kwartier rondkijken. We vervolgden onze weg naar de Georgische grens en uiteindelijk naar Tbilisi. ’s Avonds gingen velen van ons goed gebruik maken van hun vrije tijd door naar de voor Tbilisi kenmerkende zwavelbadhuizen te gaan. Dat is na inmiddels zeven volle dagen een welkom moment van ontspanning!
Op alweer de laatste volle dag van de BEC was er wederom een begeleide bus-excursie gepland, ditmaal een trip van een hele dag. De trip zou ons via de beroemde Georgian Military Highway naar het dorp Stepantsminda aan de Russische grens brengen. De eerste stop was bij de supermarkt aan een uitvalsweg van Tbilisi om voldoende proviand voor deze lange dag in te slaan. Vervolgens reden we langs de oude hoofdstad Mtskheta naar het fortcomplex van Ananuri, prachtig gelegen aan een stuwmeer. Een jonge enthousiaste Georgische gids vertelde het een en ander over de historie van het land en de plekken die we bezochten. Door de alsmaar ruiger wordende bergen van de Grote Kaukasus reden we verder naar Gudauri, een ski-oord. Hier staat een monument dat de ‘vriendschap’ tussen Rusland en Georgië moet uitbeelden, en hier konden we even foto’s maken van de indrukwekkende vergezichten. Onze laatste halte was, zoals gezegd, het dorpje Stepantsminda. Hier reden we per groep van 7 met een 4x4 Delica naar de Gergeti-kerk op de voet van de Kazbek (één van Europa’s hoogste bergen met 5047 meter). Dit kerkje is zeer spectaculair gelegen, en mag zeker een van de hoogtepunten van BEC 2014 genoemd worden. Weer aangekomen in Tbilisi, was het de bedoeling dat de groep de spullen ging inpakken voor de onontkoombare terugreis naar Nederland. Tot 2:00 kon men genieten van de laatste uren in Georgië, want op dat moment moest iedereen klaarstaan voor de bus die ons weer naar het vliegveld bracht. Het begin van een slopende terugreis. Om 6:20 vlogen we naar Istanbul, waar we ruim 2 uur later aankwamen. Nog vier uur later was het dan zover: de vlucht naar Nederland vertrok. Toen BEC 2014 om 13:00 op Schiphol aankwam, nam iedereen afscheid en ging iedereen op eigen gelegenheid naar zijn of haar plek van bestemming, nog lang terugdenkend aan die prachtige en indrukwekkende reis naar de Kaukasus.
Zaterdag 15 maart 2014, de dag waar menig BEC-ganger al maanden naar uitkeek: het begin van een prachtige reis naar Georgië en Armenië. Een reis die meer dan 20 uur zou duren, maar ons wel helemaal naar de Kaukasus bracht! Om 07:15 stonden 47 dolenthousiaste Ibn’ers klaar op station Groningen, waarna en gingen we met de trein naar Schiphol. Twee niet minder enthousiaste Ibn’ers sloten daar bij de groep aan. Even voor twee vertrok ons vliegtuig naar Istanbul, waar we over moesten stappen. Om kwart over elf konden we doorvliegen naar de Georgische hoofdstad Tbilisi, waar we door het tijdsverschil aankwamen om ongeveer half vier in de nacht. Een hoop slaperige gezichten, een verloren bagagestuk en 45 minuten transfer-tijd verder kwamen we dan eindelijk in ons hostel aan. Ondanks dat het inmiddels vijf uur ’s nachts was, waagden enkelen van ons zich toch nog aan het Georgische bier!
Ondanks dat wij BEC-gangers natuurlijk niet kapot te krijgen zijn, besloot de commissie toch maar dat het programma op zondag om 13:00 begon. Het eigenlijke excursieprogramma begon goed, met een gevarieerde stadswandeling door de Georgische hoofdstad. We bezochten verscheidene gebedshuizen, een fort uit de 5e eeuw na Christus en daarbij werd ook vooral verteld over het ontstaan van de stad Tbilisi, de ligging en de uitbreidingen die de stad heeft doorgemaakt door de eeuwen heen (we zijn immers geografen). Al met al een goed begin van de BEC; het weer was goed en de stad Tbilisi wist velen van ons positief te verrassen. Na de stadswandeling die tot het begin van de avond duurde, besloten de meeste Kaukasusreizigers van de gelegenheid gebruik te maken door de Georgische horeca met wat extra omzet te verblijden. Diezelfde avond brak het feest echter pas echt los in het hostel, met het geweldige dakterras met uitzicht op deze nu al geweldige stad. Tbilisi, we love you!
Op maandag 17 maart zouden we ’s avonds alweer doorreizen naar Jerevan in Armenië. Eerst bezochten we echter nog enkele andere overblijfselen uit Tbilisi’s rijke geschiedenis. Spectaculair was de wandeling door een echte volksbuurt tegen de helling op naar het Mtatsminda Pantheon, een begraafplaats waar veel personen liggen begraven die van belang zijn geweest voor Georgië. Hier ligt onder meer de moeder van Jozef Stalin begraven. Bovenop de berg, nog boven het Pantheon, ligt Mtatsminda Park. Dit is een attractiepark uit de Sovjet-periode, vanwaar je naast mooie uitzichten op stad en omgeving, voor leuke prijzen in een vrijwel leeg attractiepark allerlei enigszins onveilige maar daardoor niet minder leuke attracties uit te proberen. De meesten van ons vervolgden daarna hun weg naar kerken, badhuizen en pleinen (en nog later restaurants en bars) in de Oude Stad. Om 21:45 moest iedereen klaarstaan voor het hostel, voor de bus naar Jerevan. Jerevan zou zo’n 5 uur rijden zijn, maar door oponthoud aan de grens duurde het allemaal iets langer. Voor de tweede keer deze week lagen we na vijven pas op bed.
Vanwege de latere aankomst in Jerevan, besloot de commissie op dinsdag het programma om te gooien. In plaats van een stadswandeling gingen we om 13:00 ’s middags eerst maar naar het 3000 jaar oude Erebuni-fort. Met de metro reisde de groep eerst naar het centraal station van Jerevan (dat overigens een onvervalst voorbeeld van Sovjet-architectuur is). Daaropvolgend vervolgden we onze weg naar het fort te voet door de uiterst sfeervolle (not) buitenwijken van Jerevan. Eenmaal aangekomen bij het fort Erebuni werd de groep opgesplitst in twee groepen en kregen we vervolgens een rondleiding door het museum en het fort. Na de rondleiding verzamelde de groep voor de stadswandeling om 20:00 voor de Heilige Gregorius-de-Verlichterkathedraal in het centrum. Vervolgens liepen we via verscheidene bezienswaardigheden naar het Cascade-complex, dat gebouwd is ter ere van de 50-jarige verjaardag van Armenië als Sovjet-republiek. Dit beklommen we om van een indrukwekkend uitzicht over nachtelijk Jerevan te kunnen genieten. Hierna waren de deelnemers vrij om ook wat van het Armeense nachtleven te proeven, wat een enorm succes was. De onder BEC2014-gangers inmiddels legendarisch geworden Station Pub werd voor een nacht het domein van een supergezellige groep Groningse studenten, die de Armeniërs kennis lieten maken met het fenomeen Hollandse meezingers en al het bier opkochten tot er geen druppel van het vloeibare goud meer over was!
Op woensdag 19 maart stonden er twee activiteiten op het programma. ’s Ochtends, nog voor iedereen goed en wel was uitgebrakt, gingen we per georganiseerde bustour naar het religieuze hart van Armenië. Echmiadzin, dat op 20 kilometer van Jerevan ligt, is de plaats waar de eerste kathedraal ter wereld werd gebouwd in 301 na Christus. Naast deze kathedraal hebben we nog twee zeer oude en mooie kerken bezocht, waar onze gids veel interessante achtergrondinformatie over wist te vertellen. Op de terugweg naar Jerevan stopten we ook nog bij de restanten van de Zvartnots-kathedraal, vanaf waar we voor het eerst een indrukwekkend uitzicht op de in Turkije gelegen berg Ararat hadden. De bus zette ons af bij Tsitsernakaberd, het monument ter nagedachtenis aan de Armeense genocide. Helaas ging de rondleiding die we geregeld dachten te hebben niet door, omdat de afgevaardigde van het museum niet kwam opdagen. We hebben zelf een korte rondleiding door het publiek toegankelijke deel gegeven. Verder had de groep die middag de gelegenheid om zelf wat van Jerevan’s historische plekken te ontdekken (of van het prachtige weer te genieten op terrasjes, natuurlijk). ’s Avonds verzamelden we weer op het Plein van de Republiek om gezamenlijk te gaan eten, en later opnieuw te gaan stappen.
De volgende dag, donderdag 20 maart, was er weer een begeleide bustour gepland. Dit keer bezochten we het Geghard-klooster en de Garni-tempel. Omdat het weer meezat en er voldoende tijd was, kregen we ook nog de mogelijkheid om te stoppen bij een plaats van waaraf je de prachtige berg Ararat kunt zien liggen. Die kans lieten we niet liggen en de foto’s liegen er ook niet om. Door een alsmaar nauwer wordende kloof reden we vervolgens verder naar het klooster, dat afgelegen aan het einde van de kloof ligt. Het klooster is al zeer oud en is voor een groot deel in de rotsen uitgehouwen. We reden terug door de kloof naar het dorp Garni, waar een tempel uit de Romeinse periode te vinden is. ’s Middags reden we terug naar Jerevan en hadden de deelnemers twee uur vrije tijd. Om 16:00 verzamelden we weer op het Plein van de Republiek om met z’n allen een lezing te gaan volgen van de Universiteit van Architectuur en Bouwkunde over de planologische geschiedenis van Jerevan. De lezing werd gegeven door een zeer goed Engels sprekende professor van de universiteit. ’s Avonds werd er weer volop geproefd van het geweldige Armeense uitgaansleven.
Vrijdag 21 maart stond in het teken van de terugreis naar Tbilisi. Om 11 uur ’s ochtends stond de bus klaar en begon de zeven uur durende terugreis. De terugreis duurde langer, omdat er nog een stop was ingepland bij het Haghpat-klooster. Door overdag te reizen, was ook het prachtige landschap van Armenië nu goed te bewonderen. Over hoge bergpassen en over eindeloze steppen vervolgden we onze weg naar de Debed-kloof. Bj dit prachtige klooster uit de 11e eeuw konden we drie kwartier rondkijken. We vervolgden onze weg naar de Georgische grens en uiteindelijk naar Tbilisi. ’s Avonds gingen velen van ons goed gebruik maken van hun vrije tijd door naar de voor Tbilisi kenmerkende zwavelbadhuizen te gaan. Dat is na inmiddels zeven volle dagen een welkom moment van ontspanning!
Op alweer de laatste volle dag van de BEC was er wederom een begeleide bus-excursie gepland, ditmaal een trip van een hele dag. De trip zou ons via de beroemde Georgian Military Highway naar het dorp Stepantsminda aan de Russische grens brengen. De eerste stop was bij de supermarkt aan een uitvalsweg van Tbilisi om voldoende proviand voor deze lange dag in te slaan. Vervolgens reden we langs de oude hoofdstad Mtskheta naar het fortcomplex van Ananuri, prachtig gelegen aan een stuwmeer. Een jonge enthousiaste Georgische gids vertelde het een en ander over de historie van het land en de plekken die we bezochten. Door de alsmaar ruiger wordende bergen van de Grote Kaukasus reden we verder naar Gudauri, een ski-oord. Hier staat een monument dat de ‘vriendschap’ tussen Rusland en Georgië moet uitbeelden, en hier konden we even foto’s maken van de indrukwekkende vergezichten. Onze laatste halte was, zoals gezegd, het dorpje Stepantsminda. Hier reden we per groep van 7 met een 4x4 Delica naar de Gergeti-kerk op de voet van de Kazbek (één van Europa’s hoogste bergen met 5047 meter). Dit kerkje is zeer spectaculair gelegen, en mag zeker een van de hoogtepunten van BEC 2014 genoemd worden. Weer aangekomen in Tbilisi, was het de bedoeling dat de groep de spullen ging inpakken voor de onontkoombare terugreis naar Nederland. Tot 2:00 kon men genieten van de laatste uren in Georgië, want op dat moment moest iedereen klaarstaan voor de bus die ons weer naar het vliegveld bracht. Het begin van een slopende terugreis. Om 6:20 vlogen we naar Istanbul, waar we ruim 2 uur later aankwamen. Nog vier uur later was het dan zover: de vlucht naar Nederland vertrok. Toen BEC 2014 om 13:00 op Schiphol aankwam, nam iedereen afscheid en ging iedereen op eigen gelegenheid naar zijn of haar plek van bestemming, nog lang terugdenkend aan die prachtige en indrukwekkende reis naar de Kaukasus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
