Kraków: the best experience of my life!
Door: Dion Glastra
Blijf op de hoogte en volg Dion
08 Februari 2015 | Nederland, Meppel
Na 4,5 prachtige maanden is het tijd voor een terugblik. Een terugblik op de (tot nu toe) mooiste tijd van m’n leven, in het prachtige Poolse Kraków. Tot ruim een jaar geleden had ik nooit verwacht dat ik het buitenland zou gaan studeren, laat staan dat ik er zo’n prachtige tijd zou hebben! Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet, zoveel prachtige plekken gezien, in zo’n mooi appartement gewoond, zoveel over mezelf en over anderen geleerd; het was een periode die aan elkaar hing van hoogtepunten!
Eerst een korte samenvatting van alles dat er na 12 december, dus na mijn laatste update, is gebeurd. Allereerst is Kraków in december een prachtige stad, nog mooier dan anders. De stad gaat volledig in kerstsferen gehuld, met een grote kerstmarkt op de Rynek en overal mooie lichtversiering. Verder is het een periode die bol staat van de feestjes, kerstdiners en in ons geval ook verjaardagen. Ook op de dag voor m’n vertrek naar Nederland voor een weekje, was het weer zo’n geweldige avond. Onze Duitse vriendin Alex vierde haar verjaardag, en amper 12 uur nadat we lichtelijk onder invloed thuiskwamen, zat ik in het vliegtuig op weg naar Nederland.
Een weekje in Nederland was een welkome afwisseling op mijn Kraków-leventje. Zoals ik de vorige keer al vermeldde, was het prettig om iedereen weer even te zien: vrienden, familie en de hond. Vooral de eerste dagen fietste ik (ook iets wat ik in Kraków moest missen) van de één naar de ander, maar dat was geen probleem. Op zondag 28 december vloog ik met Wouter weer terug naar Polen vanuit Dortmund. Zo gauw ik uit het vliegtuig stapte, voelde ik me weer helemaal thuis, alsof ik helemaal niet weg was geweest. Erg vreemd om te ervaren hoe je je na een paar maanden ineens helemaal thuis kunt voelen in een stad in het buitenland!
De week van Oud en Nieuw was (natuurlijk) collegevrij, maar verder verschilde die niet zo van het ritme vóór m’n break: sporten, feesten en af en toe een leuke, interessante plek in de omgeving bezoeken. Oud en Nieuw vieren op z’n Pools was ook een fantastische ervaring. Eerst zijn we met de hele groep samen gaan eten en daarna hebben we met z’n allen de tram naar het centrum genomen. Op het centrale plein werd een indrukwekkend concert gehouden en iedereen was vrolijk en uitgelaten. Mensen dansten over de straten en voor één avond in het jaar werd er op straat gedronken. Het enige wat ontbrak op deze oudjaarsavond, was het vuurwerk. Blijkbaar is dat in Polen geen big happening zoals bij ons; afgezien van een paar verdwaalde vuurpijlen en knallers waar niemand om gaf, was het verbazingwekkend stil in de lucht. Uiteindelijk eindigden we met z’n allen in een club waar we ons tot vroeg in de ochtend uitstekend vermaakt hebben...
Na deze mooie Oud en Nieuw was er echter geen tijd om even rustig bij te komen: op 1 januari had ik geen daglicht gezien maar moesten wel alle spullen gepakt worden, want de dag erna zouden ik en Wouter met het vliegtuig naar de Oekraïense hoofdstad Kiev reizen! Vroeg uit de veren, met de bus naar het 80 kilometer verderop gelegen vliegveld van Katowice en vervolgens stonden we na een vlucht van krap 1,5 uur in fascinerend Kiev. Kiev is een stad van uitersten; hier vind je letterlijk rijen slapende daklozen naast winkels van de duurste Westerse merken. Verder is Kiev duidelijk de hoofdstad van een land in oorlog. Overal vind je donatieboxen voor het leger, lopen er soldaten door de straten en op het plein Maidan Nezalezhnosti worden nog dagelijks manifestaties gehouden waar mensen pattriotistische liederen zingen. Is er dan ook nog wat te zien in Kiev? Jazeker, Kiev heeft een mooi centrum met zowel oude als Stalinistische gebouwen, en vooral een heleboel mooie kerken met gouden koepels. Wat onze trip naar Oekraïne extra bijzonder maakte, was dat het daar nog kerstmis moest worden. Zo gauw we aankwamen, vlogen de Mariah Careys, Whams en Band Aids ons nog om de oren. Oekraïne is ook nog eens spotgoedkoop, dus voor iedereen die op zoek is naar een bijzondere bestemming voor een lang weekend weg: ga naar Kiev! Op maandagavond zijn we met z’n drieeën (Johnno was inmiddels ook in Oekraïne aangekomen) met de hogesnelheidstrein in de eerste klas voor ongeveer 20 euro naar Lviv in West-Oekraïne gegaan, waar we een nachtje zijn gebleven om te genieten van de geweldige bars en pubs die je hier kunt vinden. ’s Ochtends hebben we nog een mooie wandeling gemaakt door een besneeuwd en ijzig koud Lviv voordat we met een overvol busje over ongeveegde wegen naar de Poolse grens doorgingen. Daar staken we de grens te voet over en vervolgden we onze weg met de taxi naar de grensstad Przemysl. Omdat het ook in Polen een feestdag was, lag het openbare leven plat en gingen er veel minder bussen en treinen dan normaal. De enige serieuze optie die we nog hadden om naar Kraków terug te gaan, was een zes uur durende stoptreincombinatie. De afstand tussen beide steden is slechts 260 kilometer, en tot overmaat van ramp viel de verlichting en de verwarming in de trein ook nog eens om de haverklap uit. Buiten was het -10... Afzien dus, maar wel een ervaring!
Na de trip naar Oekraïne hoefde ik de bagage niet eens uit te pakken, want slechts drie dagen later zou m’n familie (ouders, Marlous, en Hennie, Bert, Justin en Dave) alweer richting Zakopane komen om daar nog een weekendje vakantie te vieren. Omdat er een bed vrij was mocht Wouter ook mee en daar hebben we volop genoten van de mooie bergen, het goedkope bier en het lekkere eten. Op maandag verbleef de familie nog een dagje in Kraków en heb ik ze vol trots weer mijn prachtige stad mogen laten zien.
Na Zakopane was het dan toch echt even omschakelen: de tentamens kwamen eraan! Dat betekende relatief gezien iets minder feesten en genieten, maar toch bleef er nog voldoende tijd over voor het genieten van alweer de laatste drie weken van mijn ERASMUS-periode. Verjaardagen en dergelijke bleven toch goede redenen om de Krakówse horeca met bezoekjes te verblijden.
De tentamens zelf waren een peulenschil, achteraf bezien. De inhoud van de vakken aan de Uniwersytet Jagiellonski mag dan wel acceptabel tot zeer goed zijn, maar dat wat er van de student als eindproduct verwacht wordt, is op z’n zachtst gezegd weinig te noemen. Dat is voor mij als student natuurlijk niet erg, want zo haal je hoge cijfers met weinig inspanning. Toch zou ik zeggen dat het gerust wat diepgaander mag worden als het om becijfering en het geven van tentamens gaat. De resultaten van mijn tentamens zijn er dan ook naar: alle cijfers liggen tussen de 4 en de 5 (op Nederlandse schaal: tussen de 8 en de 10).
De laatste twee weken stonden vooral in het teken van feestjes en uitstapjes. Ik bezocht onder andere de fabriek van Oskar Schindler, de geboorteplaats van de Poolse nationale held paus Johannes Paulus II, het bedevaartsoord Czestochowa en het klooster van Kalwaria. Zo ongeveer elke avond was ik wel weer in de stad te vinden of was er een huisfeestje. Dat kwam goed uit, want zo kon ik op gepaste wijze afscheid nemen van alle geweldige mensen die ik in Kraków heb leren kennen. Onze vriendengroep groeide uit van een bij elkaar geraapt groepje mensen tot iets dat je bijna als ‘familie’ kunt zien. We zullen zeker contact met elkaar houden en elkaar opzoeken, of het nu in Kraków is of ergens anders!
Vrijdag 6 februari was het dan zover: de onvermijdelijke reis naar huis. De laatste avond was er een om niet te vergeten: na de verjaardag van Oihane ben ik in de stad gebleven tot 7 uur ’s ochtends, om maar zo lang mogelijk te kunnen genieten van deze geweldige tijd met al deze geweldige mensen. Gelukkig was het huis al schoongemaakt, maar verder was de laatste dag vooral hectisch: geld wisselen, de laatste dingen inpakken, eten dat we overhadden wegdoen, naar het vliegveld gaan, etc. etc. etc.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen, bleek mijn bagage veels te zwaar. Alles moest worden gereorganiseerd, totdat ik uiteindelijk met een dik vest aan, twee winterjassen, een muts, een sjaal, een tas met broeken en een overvolle rugzak het vliegtuig inging. Daar stond mijn moeder, samen met Wouters moeder, ons op te wachten om vervolgens aan de reis naar Meppel te beginnen. Hoe zo’n mooie tijd van 4,5 maanden zo abrupt eindigen kan...
Vol mooie herinneringen kan ik terugkijken op mijn periode in Kraków, de mooiste periode uit mijn leven tot nu toe! Natuurlijk mis ik alles en iedereen in mijn stad, maar al die mooie herinneringen nemen ze me niet meer af. Vol mooie herinneringen kan ik me nu gaan richten op het behalen van m’n bachelor en het oriënteren op m’n vervolgopleiding, iets waar ik toch ook wel weer naar uit kan kijken.
Kraków, bedankt voor deze fantastische tijd!
Eerst een korte samenvatting van alles dat er na 12 december, dus na mijn laatste update, is gebeurd. Allereerst is Kraków in december een prachtige stad, nog mooier dan anders. De stad gaat volledig in kerstsferen gehuld, met een grote kerstmarkt op de Rynek en overal mooie lichtversiering. Verder is het een periode die bol staat van de feestjes, kerstdiners en in ons geval ook verjaardagen. Ook op de dag voor m’n vertrek naar Nederland voor een weekje, was het weer zo’n geweldige avond. Onze Duitse vriendin Alex vierde haar verjaardag, en amper 12 uur nadat we lichtelijk onder invloed thuiskwamen, zat ik in het vliegtuig op weg naar Nederland.
Een weekje in Nederland was een welkome afwisseling op mijn Kraków-leventje. Zoals ik de vorige keer al vermeldde, was het prettig om iedereen weer even te zien: vrienden, familie en de hond. Vooral de eerste dagen fietste ik (ook iets wat ik in Kraków moest missen) van de één naar de ander, maar dat was geen probleem. Op zondag 28 december vloog ik met Wouter weer terug naar Polen vanuit Dortmund. Zo gauw ik uit het vliegtuig stapte, voelde ik me weer helemaal thuis, alsof ik helemaal niet weg was geweest. Erg vreemd om te ervaren hoe je je na een paar maanden ineens helemaal thuis kunt voelen in een stad in het buitenland!
De week van Oud en Nieuw was (natuurlijk) collegevrij, maar verder verschilde die niet zo van het ritme vóór m’n break: sporten, feesten en af en toe een leuke, interessante plek in de omgeving bezoeken. Oud en Nieuw vieren op z’n Pools was ook een fantastische ervaring. Eerst zijn we met de hele groep samen gaan eten en daarna hebben we met z’n allen de tram naar het centrum genomen. Op het centrale plein werd een indrukwekkend concert gehouden en iedereen was vrolijk en uitgelaten. Mensen dansten over de straten en voor één avond in het jaar werd er op straat gedronken. Het enige wat ontbrak op deze oudjaarsavond, was het vuurwerk. Blijkbaar is dat in Polen geen big happening zoals bij ons; afgezien van een paar verdwaalde vuurpijlen en knallers waar niemand om gaf, was het verbazingwekkend stil in de lucht. Uiteindelijk eindigden we met z’n allen in een club waar we ons tot vroeg in de ochtend uitstekend vermaakt hebben...
Na deze mooie Oud en Nieuw was er echter geen tijd om even rustig bij te komen: op 1 januari had ik geen daglicht gezien maar moesten wel alle spullen gepakt worden, want de dag erna zouden ik en Wouter met het vliegtuig naar de Oekraïense hoofdstad Kiev reizen! Vroeg uit de veren, met de bus naar het 80 kilometer verderop gelegen vliegveld van Katowice en vervolgens stonden we na een vlucht van krap 1,5 uur in fascinerend Kiev. Kiev is een stad van uitersten; hier vind je letterlijk rijen slapende daklozen naast winkels van de duurste Westerse merken. Verder is Kiev duidelijk de hoofdstad van een land in oorlog. Overal vind je donatieboxen voor het leger, lopen er soldaten door de straten en op het plein Maidan Nezalezhnosti worden nog dagelijks manifestaties gehouden waar mensen pattriotistische liederen zingen. Is er dan ook nog wat te zien in Kiev? Jazeker, Kiev heeft een mooi centrum met zowel oude als Stalinistische gebouwen, en vooral een heleboel mooie kerken met gouden koepels. Wat onze trip naar Oekraïne extra bijzonder maakte, was dat het daar nog kerstmis moest worden. Zo gauw we aankwamen, vlogen de Mariah Careys, Whams en Band Aids ons nog om de oren. Oekraïne is ook nog eens spotgoedkoop, dus voor iedereen die op zoek is naar een bijzondere bestemming voor een lang weekend weg: ga naar Kiev! Op maandagavond zijn we met z’n drieeën (Johnno was inmiddels ook in Oekraïne aangekomen) met de hogesnelheidstrein in de eerste klas voor ongeveer 20 euro naar Lviv in West-Oekraïne gegaan, waar we een nachtje zijn gebleven om te genieten van de geweldige bars en pubs die je hier kunt vinden. ’s Ochtends hebben we nog een mooie wandeling gemaakt door een besneeuwd en ijzig koud Lviv voordat we met een overvol busje over ongeveegde wegen naar de Poolse grens doorgingen. Daar staken we de grens te voet over en vervolgden we onze weg met de taxi naar de grensstad Przemysl. Omdat het ook in Polen een feestdag was, lag het openbare leven plat en gingen er veel minder bussen en treinen dan normaal. De enige serieuze optie die we nog hadden om naar Kraków terug te gaan, was een zes uur durende stoptreincombinatie. De afstand tussen beide steden is slechts 260 kilometer, en tot overmaat van ramp viel de verlichting en de verwarming in de trein ook nog eens om de haverklap uit. Buiten was het -10... Afzien dus, maar wel een ervaring!
Na de trip naar Oekraïne hoefde ik de bagage niet eens uit te pakken, want slechts drie dagen later zou m’n familie (ouders, Marlous, en Hennie, Bert, Justin en Dave) alweer richting Zakopane komen om daar nog een weekendje vakantie te vieren. Omdat er een bed vrij was mocht Wouter ook mee en daar hebben we volop genoten van de mooie bergen, het goedkope bier en het lekkere eten. Op maandag verbleef de familie nog een dagje in Kraków en heb ik ze vol trots weer mijn prachtige stad mogen laten zien.
Na Zakopane was het dan toch echt even omschakelen: de tentamens kwamen eraan! Dat betekende relatief gezien iets minder feesten en genieten, maar toch bleef er nog voldoende tijd over voor het genieten van alweer de laatste drie weken van mijn ERASMUS-periode. Verjaardagen en dergelijke bleven toch goede redenen om de Krakówse horeca met bezoekjes te verblijden.
De tentamens zelf waren een peulenschil, achteraf bezien. De inhoud van de vakken aan de Uniwersytet Jagiellonski mag dan wel acceptabel tot zeer goed zijn, maar dat wat er van de student als eindproduct verwacht wordt, is op z’n zachtst gezegd weinig te noemen. Dat is voor mij als student natuurlijk niet erg, want zo haal je hoge cijfers met weinig inspanning. Toch zou ik zeggen dat het gerust wat diepgaander mag worden als het om becijfering en het geven van tentamens gaat. De resultaten van mijn tentamens zijn er dan ook naar: alle cijfers liggen tussen de 4 en de 5 (op Nederlandse schaal: tussen de 8 en de 10).
De laatste twee weken stonden vooral in het teken van feestjes en uitstapjes. Ik bezocht onder andere de fabriek van Oskar Schindler, de geboorteplaats van de Poolse nationale held paus Johannes Paulus II, het bedevaartsoord Czestochowa en het klooster van Kalwaria. Zo ongeveer elke avond was ik wel weer in de stad te vinden of was er een huisfeestje. Dat kwam goed uit, want zo kon ik op gepaste wijze afscheid nemen van alle geweldige mensen die ik in Kraków heb leren kennen. Onze vriendengroep groeide uit van een bij elkaar geraapt groepje mensen tot iets dat je bijna als ‘familie’ kunt zien. We zullen zeker contact met elkaar houden en elkaar opzoeken, of het nu in Kraków is of ergens anders!
Vrijdag 6 februari was het dan zover: de onvermijdelijke reis naar huis. De laatste avond was er een om niet te vergeten: na de verjaardag van Oihane ben ik in de stad gebleven tot 7 uur ’s ochtends, om maar zo lang mogelijk te kunnen genieten van deze geweldige tijd met al deze geweldige mensen. Gelukkig was het huis al schoongemaakt, maar verder was de laatste dag vooral hectisch: geld wisselen, de laatste dingen inpakken, eten dat we overhadden wegdoen, naar het vliegveld gaan, etc. etc. etc.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen, bleek mijn bagage veels te zwaar. Alles moest worden gereorganiseerd, totdat ik uiteindelijk met een dik vest aan, twee winterjassen, een muts, een sjaal, een tas met broeken en een overvolle rugzak het vliegtuig inging. Daar stond mijn moeder, samen met Wouters moeder, ons op te wachten om vervolgens aan de reis naar Meppel te beginnen. Hoe zo’n mooie tijd van 4,5 maanden zo abrupt eindigen kan...
Vol mooie herinneringen kan ik terugkijken op mijn periode in Kraków, de mooiste periode uit mijn leven tot nu toe! Natuurlijk mis ik alles en iedereen in mijn stad, maar al die mooie herinneringen nemen ze me niet meer af. Vol mooie herinneringen kan ik me nu gaan richten op het behalen van m’n bachelor en het oriënteren op m’n vervolgopleiding, iets waar ik toch ook wel weer naar uit kan kijken.
Kraków, bedankt voor deze fantastische tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
